Przerażające jest to, jak ten film jest nudny. To jest ludzkim słowem nie do opisania.
Dałam kiedyś Buñuelowi 1 gwiazdkę, ale przyznaję, że jest to kino dla koneserów i nie jestem w stanie pojąć jego filmów. Ale nikt, żaden krytyk, żaden autorytet filmowy, żadna tuza świata kina nie przekona mnie, że to badziewie to film ambitny i dla koneserów kinematografii.
Dziełem tym uraczyło mnie CinemaCity na AntyWalentynkach, czyli nocnej projekcji horrorów. Film był puszczany jako drugi z czterech.
W swoim życiu widziałam wiele horrorów różnych klas. Żaden nie był tak zły jak ta pomyłka filmowa. Na początku filmu pojawiają się napisy dedykujące go jednemu z twórców, który zmarł przed premierą. Gratuluję stary, ominął Cię ten "niezwykły" pokaz.
A więc; mamy tzw. mrówki na obrazie oraz dźwięk tak zły, jakby ktoś kręcił to zepsutą kamerą z lat 70. Aż masz ochotę wstać i poprawić antenę albo trzepnąć laczkiem w pudło telewizora. I tak przez cały film.
Zdjęcia, ach jakie piękne zdjęcia. Mamy kilkusekundowe, nieruchome ujęcia na: 1. dywan, 2. podłogę, 3. ścianę, 4. ścianę z boazerią, 5. ciemną ścianę, 7. oświetloną ścianę, 8. sufit z kawałkiem żyrandola, 9. zamknięte drzwi, 10. otwarte drzwi, 11. kawałek schodów i przedpokoju, 12. dziecko siedzące plecami do kamery, 13. dziecięce nogi w spodniach od piżamy, 14. klocki rozsypane na podłodze, 15. budowle z klocków, 16. klocki w zbliżeniu, 17. gniazdko na ścianie, 18. ciemny pokój (czyli de facto czarny, mrożący się obraz), 19. kafelki podłogowe, 20. lampa. Mogłabym wyliczać dalej, ale już mi się nie chce.
Po 40 minutach 1/3 sali śpi, 1/3 sali gada, a 1/3 sali jest na papierosie. Przynajmniej na przerwie między filmami nie będzie kolejki do łazienki, bo wszyscy zdążyli skorzystać.
Bo tak, siedzę w kinie i piszę ten komentarz i absolutnie wszyscy mają w nosie, że robię to na telefonie. Trudno mi uwierzyć, że na 120 osób w sali nie ma ani jednego konesera, który mógłby dojrzeć geniusz tego filmu.
W całym filmie jest jedną scena z jumpscarem i jedna, która budzi niepokój, pojawiająca się po 30 min filmu. Ale co z tego, skoro człowiek za chwilę znów wpada w ciąg niekończących się idiotycznych ujęć, które usypiają jak ciepłe mleko? Emocje jak na grzybobraniu (chyba, że ktoś był na grzybach z moją matką, tam każdy znaleziony grzyb jest traktowany jak zwycięska bitwa, polecam w ten sposób zmarnować dwie godziny życia, zamiast oglądać ten chłam).
Są dziwne rozmowy szeptem, przedmioty na suficie i trzaski jak w komunalnym bloku, ale to nie jest w stanie uratować tej mamałygi.
Bardzo proszę twórców, zmieńcie zawód.